1. Bóg jest bliżej nas niż my samych siebie.
2. Nasze niedoskonałości są to drzwi, przez które wchodzi do nas Boża miłość.
3. W owych chwilach największej potrzeby Kościoła, ci, którzy mają mówić, będą milczeć!
4. Zasługa polega nie na tym, by czynić i dawać wiele, ale raczej na tym, by przyjmować i bardzo miłować.
5. Najlepszą odpowiedzią udzieloną ateiście jest przygotowanie mu dobrego obiadu, a potem zapytanie, czy wierzy w istnienie kucharki.
6. Wśród różnych praktyk pobożnych adoracja Jezusa sakramentalnego jest pierwsza po sakramentach, najbardziej miła Bogu i najbardziej pożyteczna dla nas.
7. Póki się da trzeba przed krzyżem uciekać. Chrystus dokąd mógł, przed krzyżem uciekał. Krzyż człowieka i tak dopadnie. Wtedy nie da się już uciec, trzeba w to wejść.
8. Jeśli nie będziemy szerzyć królestwa Bożego, nieprzyjaciel będzie szerzył swoje. Bracia i siostry, w królestwie duchowym nie ma próżni, albo opanujemy je my, albo uczyni to nieprzyjaciel.
9. U wrót naszego prorockiego przeznaczenia zawsze będzie toczyć się walka, ponieważ nieprzyjaciel nie chce, abyśmy przez nie przeszli. Naszym zadaniem jest pochwycić objawienie tego, czego Pan pragnie dla naszego życia i pójść za tym.
10. Przygotuj twoją duszę, aby coraz więcej oczyszczona mogła wstąpić w pełnię radości twojego Pana. O, gdyby śmiertelnicy, a szczególnie pobożne dusze poznały, czym jest niebo, co to jest posiadanie Boga, jakże inaczej żyłyby i nie odmawiałyby żadnej ofiary, aby Go posiadać.
