1. Panie pomóż mi chcieć tego czego Ty chcesz dla mnie.
2. Życie chrześcijańskie nie polega na tym, aby wiele myśleć, ale aby bardzo kochać.
3. Wierzcie, aż poruszycie góry. Miejcie nadzieję ponad zamknięty grób. Kochajcie nawet nieprzyjaciół.
4. Ewangelizowanie należy uważać za łaskę i właściwe powołanie Kościoła; wyraża ono najprawdziwszą jego tożsamość.
5. Obchodzimy się z Biblią jak pies z jeżem, trzęsiemy nad tym, czy ludzie właściwie zrozumieją; zostawmy te lęki, my nie mamy być stróżami księgi a jej kolporterami!
6. Nie wiem, jak możesz żądać dla siebie tego, czego nie chcesz sam dać. Kiedy przychodzicie do kościoła, nie odmawiajcie ubogim jałmużny, nawet małej, zgodnie z waszymi możliwościami.
7. Wychowanie młodego człowieka za pośrednictwem Maryi ma trwały wpływ na jej życie. Maryja będzie dla niego prawdziwym bodźcem do wychodzenia ze zła. Imię Maryi w jego sercu będzie zawsze wywoływać drżenie miłości
8. To Duch Święty sprawia, że mieszkamy w Bogu, a Bóg w nas. Tego właśnie dokonuje miłość. Ducha Świętego oznaczają słowa: Bóg jest miłością! Bóg jako miłość udziela się w Duchu Świętym. Miłość jest znakiem obecności Ducha Świętego!
9. Kaznodzieja z urzędu jest zobowiązany do kazania nawet wtedy, kiedy słuchacze nie słuchają go chętnie i odrzucają słowa prawdy. Jeżeli nim gardzą, będą jeszcze bardziej winni, ponieważ pragnienie życia w ignorancji jest bardziej niebezpieczne od samego odrzucenia usłyszanej prawdy.
10. Przyjemniejszy jest Bogu jeden uczynek, choćby najmniejszy, spełniony w ukryciu z pragnieniem, by o nim nie wiedziano, niż tysiące innych z pragnieniem pokazania ich ludziom. Kto bowiem z najczystszą miłością pracuje dla Boga, nie tylko nie chce, by to ludzie widzieli, lecz nawet nie pragnie, by sam Bóg o tym wiedział, i owszem, choćby się Bóg o tym nigdy nie dowiedział, on nie zaprzestałby spełniać nigdy tych czynności z tą samą radością i miłością bezinteresowną.
