1. Będziemy sądzeni nie z naszych grzechów, ale z naszej miłości.
2. W jakiej mierze ktoś kocha Kościół Chrystusa, w takiej ma Ducha Świętego.
3. Walka poprzedzająca dobre dzieło, jest jak antyfona poprzedzająca psalm, który należy uroczyście śpiewać.
4. Ciało Chrystusowe powstaje z wielości całego rodzaju ludzkiego jako jedno ciało, a doprowadza je do doskonałości ogień Ducha Świętego.
5. Jako nieogarniony Bóg godzi się przyjąć ograniczenia ludzkiego ciała, aby w ten sposób objawić światu swoją miłość, która zaprowadzi Go na krzyż.
6. Przez charyzmaty Bóg czyni wiernych zdatnymi i gotowymi do podejmowania rozmaitych dzieł lub funkcji mających na celu odnowę i dalszą pożyteczną rozbudowę Kościoła.
7. Podobnie jak okręt, który posiada dobry ster, dociera bezpiecznie do portu, podobnie dusza, która posiada dobrego pasterza, łatwo do niego dociera chociażby popełniła błędy.
8. Węzeł splątany przez nieposłuszeństwo Ewy został rozwiązany przez posłuszeństwo Maryi. Co związała przez niewierność dziewica Ewa, to dziewica Maryja rozwiązała przez wiarę. Śmierć przyszła przez Ewę, życie zaś przez Maryję.
9. Jakiż zysk ma Chrystus z tego, że Jego ołtarze pokrywają naczynia ze złota, gdy On sam umiera z głodu w osobie biednych? Najpierw nakarmcie Jego samego, który jest głodny, a potem, jeśli wam jeszcze zostaną pieniądze, ozdabiajcie Jego ołtarz.
10. Nie zasmucajcie Ducha Świętego przez złe czyny i przewrotne myśli, aby nie zaprzestał osłaniać was swoim światłem. To nie światło Ducha Świętego, wieczne i ożywiające, gaśnie, ale raczej Jego zasmucenie, czyli oddalenie, pozbawiając umysł światła poznania, pozostawia go w ciemnościach i mroku.
