1. Nie odnowimy Kościoła odnawiając innych, ale odnawiając siebie samych.
2. Milczenie Boga jest trudnością przejściową i zwykle stanowi wstęp, preludium do większego daru.
3. Niech głosiciele Ewangelii otrzymują od ludu konieczne utrzymanie, natomiast zapłatę posługi od Pana.
4. Błogosławieni ci, którzy cierpią, kiedy nie widzą Kościoła tak pięknego, jakby chcieli, i pozostają mimo to poddani i wierni.
5. Boję się tylko dwóch rzeczy, śmiertelnego grzechu, który zabija duszę i śmierci cielesnej, która zaskakuje tego, kto znajduje się w niełasce u Boga.
6. Tylko krzyże dadzą pewność w dniu sądu. Kiedy nadejdzie ten dzień, jakże będziemy szczęśliwi z powodu naszego bólu, dumni z naszych upokorzeń i bogaci w nasze ofiary.
7. Ten Kościół, który jest duchowym, objawił się w ciele Chrystusa, aby nas pouczyć, iż jeśli ktoś pozostaje doskonale wierny Kościołowi w ciele, otrzyma go w Duchu Świętym.
8. Najświętsza Maryja w doskonały sposób wypełniła wolę Ojca. Ważniejszą sprawą było dla Maryi, że się stała uczennicą Chrystusa, niż to, że była matką Chrystusa. Ona bardziej strzegła prawdy w sercu, niż ciała w łonie.
9. Chrystus, raz tylko narodził się w ciele, co było dowodem Jego dobroci i miłości ku ludziom, ale jest zawsze gotów narodzić się duchowo u tych, którzy tego pragną. Temu, który Go przyjmuje, objawia się w tej mierze, w jakiej wie, że jest on zdolny Go przyjąć
10. Gdyby jakiś król sporządził obraz swego syna, słusznie mógłby nazwać go swoim, ponieważ jest obrazem syna i ponieważ sam go sporządził. Podobnie imię Jezusa Chrystusa, czczone na całym świecie, Ojciec nazywa swoim, bo jest imieniem Jego Syna i sam je nadał dla zbawienia ludzi.
