1. Człowiek nigdy nie jest tak wielki jak wtedy, gdy klęczy przed Bogiem.
2. Miłość Boga nie chroni przed każdym bólem, ale chroni w każdym bólu.
3. Dwie cnoty: pokora i miłość są matkami cnót; inne idą za nimi jak kurczęta za kwoką.
4. Ból jest mistrzem wtajemniczenia religijnego. Cierpienie żłobi nam duszę: krzesze w niej iskry boskie.
5. Nie możemy posługiwać się oczami w niewłaściwy sposób i oczekiwać, że Bóg ukaże nam wielkie i ukryte rzeczy w królestwie Ducha.
6. Kłamstwo pochodzi z samego dna piekła. Niezależnie od swego rozmiaru czy koloru, wywodzi się od diabła, który jest kłamcą i ojcem kłamstwa.
7. W godzinie porachunku będziesz czuł ciężar, że nie poświęcałeś czasu na służenie Bogu; czemu więc teraz nie wypełniasz go i nie używasz tak, jakbyś chciał mieć spełnione wszystko w chwili śmierci?
8. Człowiek staje się podobny do Boga, kiedy w należyty sposób korzysta z umiejętności, jakie zostały dane jego duszy. Bóg polecił, abyśmy ujawnili te wszystkie cnoty, które On w nas złożył w chwili stworzenia.
9. Ja nie jestem dobry; tylko Jezus jest dobry. Nie wiem, jak to się dzieje, że ten habit świętego Franciszka z Asyżu jeszcze ode mnie nie uciekł! Najgorszy zbrodniarz na ziemi w porównaniu do mnie jest szczerym złotem. O. Pio.
10. Duch jest różnorodny w swoich darach. Tchnie tam gdzie chce. Czyni to nieoczekiwanie, w miejscach nieoczekiwanych i w formach wcześniej niewyobrażalnych, ale ukazuje nam także, że działa On mając na względzie jedno Ciało i że działa w jedności jedynego Ciała.
